Siz hiç ikiz kardeşinizi kaybettiniz mi?
7 Yaşına kadar cevval bir çocuktu. Ne olduysa o zaman oldu. Komşunun düğünü nedeniyle babaannemle komşuya gitmişti. Çocukluk işte. Evin penceresinden düştü, 3 metrelik yükseklikten. Ve ondan sonra başladı yaşamının ya da yaşayamamasının talihsiz yılları... Düşmenin etkisiyle beyin hasar görmüş ve epilepsi hastalığına yakalanmıştı. Yıllarca Ankara 'dan başlayarak doktor kapıları evimizin kapısı gibi olmuştu.
Zaman zaman huysuzlukları olurdu ama arkasından hemen özürünü de dilemeyi bilirdi.
Anne ve babayı kaybetme sonrasında beraber yaşamaya başlamıştık. Bir isteği olduğunda cümlesinin sonu hep "Olur mu?" ile biterdi.
Kalp krizi geçirip hastanelik olmam sonrasında ilk sözü "Sana kalbimi veririm" olmuştu.
Bana ameliyat yolu göründüğünde yine aynı sözleri yinelemişti. Kendisini yakınlarımıza emanet edip Antalya'da ameliyatım sonrasında son görüntülü görüşmemizde yine aynı sözü tekrarlamıştı: "Ben sana kalbimi veririm"
Ve... Bir sabaha karşı bana kalbini bırakarak anne ve babamın yanına götürdü melekler onu...
Canımın öteki yarısı kardeşim Naci, benim gelmemi beklesen olmaz mıydı? Kalbini bırakıp çekip gittin. Ben o kalbin ağırlığını nasıl taşıyacağım şimdi?